به موجب مقررات ماده ۱۹۸ قانون مجازات اسلامی « رجوع از شهادت شرعی قبل از اجرای مجازات موجب سلب اعتبار شهادت می شود و اعاده شهادت پس از رجوع از آن، مسموع نیست.»
همچنین به موجب مقررات ماده ۳۴۶ قانون مآرالذکر «اگر پس از صدور حکم، بطلان همه یا برخی از سوگندها ثابت شود مانند آنکه برخی از اداء کنندگان سوگند ، از سوگندشان عدول کنند یا دروغ بودن سوگند یا از روی علم نبودن سوگند، برای دادگاه صادر کننده حکم ثابت شود، مورد از جهات اعاده دادرسی است.»
در چنین مواردی متهم می تواند مستنداً به بند «ث» از ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری مبادرت به طرح درخواست اعاده دادرسی نماید.
لکن اگر متهم این امر را انجام ندهد قطعاً به جهت جلوگیری از توالی فاسد شهادت کذب به موجب ماده ۲۹ آیین نامه نحوه اجرای احکام حدود سلب حیات ، قطع عضو ، قصاص نفس ، عضو و جرح، دیات ، شلاق ، تبعید ، نفی بلد ، اقامت اجباری و منع از اقامت در محل یا محل های معین «در موارد رجوع شاهد از مفاد شهادت شرعی و یا اثبات بطلان همه یا برخی سوگندها موضوع مواد (۱۹۸) و (۳۴۶) قانون مجازات اسلامی، قاضی اجرای احکام کیفری مراتب را به دادستان اعلام و دادستان در مورد ماده (۱۹۸) رأساً و در خصوص ماده (۳۴۶) پس از موافقت دادگاه تقاضای اعاده دادرسی می‌نماید.»
لذا این تکلیف فارغ از اقدام یا عدم اقدام متهم در این راستا جزو تکالیف دادستان قرار گرفته است.
*برگرفته از کتاب «مبسوط در آیین دادرسی کیفری، نویسنده: مجتبی باری»
انتهای پیام/
تو چند تا مطلب پشت سر توضیح هم می دادید بهتر بود اینجوری دستتون خسته نشد تایپ کردید ؟