حسین پازانی، کارشناس مسائل تاریخ ادبیات و علوم اجتماعی به مناسبت روز بزرگداشت خواجوی کرمانی، شاعر و عارف بزرگ ایرانی گفت: «۱۷ دی به عنوان روز بزرگداشت خواجوی کرمانی در تقویم فرهنگی ما ثبت شده است. خواجوی کرمانی که در قرن هشتم هجری قمری می‌زیست با آثارش در دل تاریخ ادبیات فارسی جاودانه شده است. او را با عناوینی چون خلاق المعانی و ملک الفضلا می‌شناسند و به عنوان یکی از بزرگترین شاعران فارسی‌زبان، دیوانش در زمان حیاتش گردآوری شد.»
پازانی افزود: «این شاعر بزرگ که در دوران پرآشوب مغول می‌زیست، نه‌تنها به عنوان یک هنرمند ادبی بلکه به عنوان یک عارف و حکیم نیز شناخته می‌شود. آثار او در مدح سلاطین منطقه فارس، نشان از عمق اندیشه و احساسات او دارد و به ما یادآوری می‌کند که شعر می‌تواند پلی باشد میان انسان و حقیقت. خواجوی کرمانی، با کلامی دلنشین و عمیق، همواره در دل دوستداران ادبیات جای دارد و یادش گرامی باد.»
وی تصریح کرد: «خواجوی کرمانی در سرودن قصیده، مثنوی و غزل، طبعی توانا و بی‌نظیر داشت. گرایش حافظ به شیوه سخن‌پردازی خواجو و شباهت‌های بارز میان آثار این دو شاعر بزرگ، همواره مورد توجه ادیبان و پژوهشگران قرار گرفته است.»
وی ادامه داد: «خواجوی کرمانی پس از بازگشت از این سفرهای طولانی و پربار، در شیراز اقامت گزید و به عنوان یکی از چهره‌های برجسته ادبیات فارسی شناخته شد. آرامگاه وی در تنگه الله‌اکبر، نزدیک رکن‌آباد شیراز، قرار دارد و همواره محلی برای ادای احترام به این شاعر بزرگ و عارف فرزانه بوده است. یاد و نام او در دل تاریخ ادبیات ایران جاودانه خواهد ماند.»
پازانی با اشاره به آثار خواجوی کرمانی، افزود: «دیوان اشعار خواجوی کرمانی شامل قصاید و غزلیات زیبا و دلنشین است و همچنین شش مثنوی به پیروی از مثنوی‌های نظامی، فردوسی و سنایی دارد. یکی از آثار برجسته او، سام‌نامه، به تقلید از شاهنامه فردوسی نوشته شده و موضوع آن ماجرای عشق و شرح جنگ‌های سام نریمان را روایت می‌کند. همچنین، همای و همایون داستان عشق همایون با همای، دختر فغفور چین، را به تصویر می‌کشد و به زیبایی احساسات انسانی را در بستر داستانی غنی و جذاب بیان می‌کند.»
پازانی در سخن پایانی خود از معلمان و والدین درخواست کرد تا دانش‌آموزان را بیشتر با دنیای ادبیات آشنا سازند: «علاقه‌مند کردن دانش‌آموزان به ادبیات فارسی، یکی از وظایف دشوار معلم ادبیات در مدرسه است. ادبیات فارسی بسیار غنی و ارزشمند است، اما گاهی خشکی کلاس‌های ادبیات می‌تواند شیرینی این درس مهم را تحت‌الشعاع قرار دهد. معلمان و والدین همواره باید این دغدغه را داشته باشند که فرزندان این سرزمین را به زبان و فرهنگ غنی خود علاقه‌مند کنند و با ایجاد فضایی دلپذیر و جذاب، عشق به ادبیات را در دل آن‌ها بکارند.»
انتهای پیام/
